Sancı Aksanında

Her doğum bir masala benzer, sancı aksanında…

Bu ben değilim.

Eski senaryoyu oynamıyorum, küllerimden doğmuyor – içimdeki çocuğu artık boğmuyorum. Barıştım kendisiyle ve artık çevreme onun gözleriyle bakıyorum. Meğer çocuk sizmişsiniz, hatta hayatın yalnızlık kokulu gerçeklerine daha doğmamışsınız. Gözlerinizden bunu anlıyorum, iyi okuyun gözlerimi, onlar ruhsuz sözlerinize benden tek yorum! Siz doğumla ölümü bağdaştıramazken korkuyla, ben mahkeme koridorlarında bağdaş kurmuş oturuyordum huzurla, hayır attığım tur değil ben o yollara hiç çıkmadım, aslında tek problem şuydu ki ben aynaya bakabilme gücümden korkuyordum.

Siz yüce bir korkunun önünde diz çökmeye yeminli, ben kendi yüceliğime inanmış dik durmaya hevesli, sonu kesilmeyen ahkâmlarınızdan çıkardığım tek dersti çığlıklarımla beslediğim sessizliğimin değeri. Ruhsuzlar güruhuna itafen bir pandonim masalıyım, sahne zifiri ben siyah, kimi tatmin etmek zorundayım? Rüzgâr çaldı uçurtmamı, onun peşinden uçurumdayım, hiçim ben laf etmeyin, ölümün huzurlu kıyısındayım. Dayanamıyorsanız gidin kusun, bir hiçle uğraşmayın. Kırın kalemi, nokta olun, susun. Sessizliğime siz hiç bulaşmayın.

Ben kelimesini çok kullandım farkındayım, bundan Siz utanın.

Eklem yerleri sızlıyor kelimelerin, anlamlandırmayın, yazdıklarım sorgulanıyor hak verin dardayım. Dostlarım, mesafesi anlamsız hepiniz pek uzaktasınız. Sanırım içimi en çok kanatan bu gerçek, yinede yanımdasınız… Halilim diyesim geliyor bir misal, denize girerkenki çıplaklığımızın aşıladığı huzuru özler oldum bu maskeler ardında. Sayın Rahme, size kelimem kalmadı, biliyorum ki anlıyorsunuz beni… Kargalar bile benden daha özgür, sesleri kötüymüş, olsun, bağırıyorlar özgürce…

Diğer dostlarım, sizlere iki satır bir başlık, topyekün hücum bir şiir ile seslenmek istiyorum bütün içtenliğimle…

AY
Bir yalnız
Gökyüzünün sözlüğünde.
İlhan Berk