Feminizm, Komünizm, Ateizm ve Karikatür

“Feminizm koca buluncaya, Komünizm para buluncaya, Ateizm uçak sallanıncaya kadardır” sözünü okudum şans eseri facebook’ta, sonrasinda bir baktım ki ekşi sözlük‘te, uludağ sözlük‘te ve daha nice platformlarda paylaşılan bu söz öbeğine dair genel karşılık önce bir “mizah” gülümsemesi, akabinde “doğru” olduğu düşüncesi… Hayatta bazı konular olur ki eğer kişi kafasına takarsa “yani durdur durdun onca şeyin arasında buna mı taktın kafayı?” der insana çevresindekiler. Tam olarak bu cümleyi ve nice çeşitlerini duymayı göze alarak, bu duyduğum mizahımsı cümleye dair düşüncelerimi ifade etmek istiyorum.

Bu özetleme, hayatı boyunca bir takım konuları “mantığını anladığı için” değil de başkalarından duyduğu şekilde hiç düşünüp yargılamadan – irdelemeden, yani duyduğu fikirleri “kendi fikri” haline getirmeden papağan gibi tekrar eden insanların “doğru” olduğunu düşüneceği bir özetlemedir kanaatimce… Ağır olmak değil maksadım, ama gelin inceleyelim bizi gülümsetmesi beklenen bu karikatürü parça parça…

Yapı bozumcu kafası ile bu cümleyi bölümlere ayırırken sizlerden ufak bir ricam olacak, o da “hayal gücünüzü” kullanmanızdır. Zira madem gülümsüyoruz, neye gülümsediğimizi biraz hayal gücümüz eşliğinde kurgulayalım ve bir de oluşan fotoğrafik görüntünün komik olup olmadığını tartışalım.

Feminizm

Feminizm konusu hem kadınları hem erkekleri ilgilendirmektedir, zira “kocayı buldu” diye “eşitliği savunmamak” esasen “eşitliğin” ne olduğunun idraksızlığından gelmektedir. Buna göz yuman – sebep olan – kaynak olan erkeklerin varlığı, kişisel kanaatimce iğrençliğin dibidir. Hali hazırda “kabullenilmiş” olan ama “etkileri” idrak edilmeyen ataerkil sistemin bir sonucu olarak kadının “kocayı bulması” ve sonuç olarak feminizmi bir kenara bırakmasını “komik” olarak algılamak, internet kültürünün farkındalığımızdan bir “götürüsü”dür. Bilgisayar – Televizyon çağı, bir takım gerçeklerin olduğundan daha “hafif” algılanması yanılgısını oluşturmaktadır. Cezasını çeken bilir. Toplumsal değerlerimiz ise bu cezayı “kutsallaştırmak” çabası ile yaşanılan yanlışları meşrulaştırmaktadır…

Komünizm

Parayı bulduktan sonra hayatı muazzam değişeceğini düşünen kişi, mevcut şartlardan farksız bir biçimde paranın kölesi olmaya devam edecek olan kişidir. Ona “komünist” denmez, zira “komün” düşünen kişi o paranın birileri (örnek itibari ile kendisi) tarafından “bulunabilmesi” için bir başkalarının “yitirmesi” gerektiğini anlamış kişidir. Sistem asla herkesi eşit miktarda zengin yapmayacaktır. Hiç bir para da halka ait değildir. İlk parayı basan da, onu piyasaya süren de banka adlı kurumdur. O piyasaya “sürülme” süreci borçlanma ile olmuştur. Sonrasında kullanılan bütün paralar da, birilerinin yine bankadan başka hiç bir yerden karşılayamayacağı “faiz” eşliğinde ödemekte olduğu paranın kendisidir. Bu çerçevede eğer birey komünizm sistemini ve pek çok daha fazla farkındalıksal bilgiyi idrak edememiş ise, bulduğu paranın miktarı hiç bir şekilde onun “mutluluğunu” arttırmayacaktır, aksine azaltacaktır. Konuya dair Dan Gilbert’in TED sahnesinde yaptığı “Neden Mutluyuz?” adlı konuşmasını ek kaynak olarak sunabilirim.

Ateizm

Öncelikle belirtmek gerekir ki, mantığı olan her insan henüz “tanrı”nın bireysel olarak uçak düşürme işlerine girişmediğini bilir. Pilot, teknik arıza gibi konular her daim bulunmaktadır. Ve evet, arıza yapan uçak içindeki bireylerin “iman gücüne” bakmaksızın eğer düşecekse, düşer. Hatta komiktir ki bir uçağın düşme anında tanrının “koruyacağı” düşüncesine inancı tam olduğu için, içini ferah tutup sakin sakin tanrının onu kurtarmasını bekleyen hiç kimsenin hikayesini duymuş değiliz. Düşen uçaktaki Ateist’in inanan bir insandan tek farkı, o anda o uçağın düşmesinin sebebini “mantık” çerçevesinde açıklama çabasıdır. Uçak düştükten sonra da bilimsel yaklaşan insanlar konu ile ilgilenmek durumundadır. Eğer bu duruma en başından dur demez ise birileri, sonrasında “7.2’lik depreme allahın cezasıydı” diyen primattan cahil bireyler ürer – türer ve toplumu ele geçirirler… Zira ironik bir şekilde unutulmamalıdır ki, sosyal bilimlerde Din, korkunun ürünüdür. Korkudan din doğar, dinden korku doğar…

Mizah

Mizah ile ifade edilmiş ve gülücüklerle paylaşılan görsel / satırları biraz da fotoğraflar ile, yani esas gerçekliği ile tekrar oluşturalım ve sonra oturup ne kadar komik olabileceğine dair düşünelim. Evinde kocasından şiddet görmekte olan veya hak arayışı savaşını veren kadın fotoğrafı canlandırın gözünüzde, hemen altına dolaylı yoldan “parayı bulmuş”, bu yüzden artık çevresindeki insanları hiç bir şekilde umursamayan bir bireyin fotoğrafını düşünün. En alta da sallanmakta olan bir uçağın içinden fotoğraf eşliğinde bakın olaylara, o anda korkan insanların arasında Ateist olduğu için “mantığını” yitirip tanrıya inanmasını bekleyişimiz ile birlikte, üç fotoğrafa da bakıp karşımıza çıkan manzaraya gerçekten de “gülümsemek” ile mi tepki vermeliyiz?

Tamamını idrak etmek için insanın biraz okuması ve sonrasında da okuduklarını “düşünmesi” gerekir. Bu kafiyeli – esprili paylaşımlar ise mevcut “yanlışların” ve insanın mide bulandırıcı acizliklerinin – beyinlerinin işlevsizliklerinin “ağlanacak halimize gülüyoruz” modunda daha da kanıksanmasını sağlamaktadır… Doğruluğuna siz karar verin, en azından bu kısmı sizin kişisel fikriniz olsun…