Dolunay

Ağaçların arasından gözüken dolunay… Araba hızlandıkça bir aydınlık bir karanlık etraf.. Tam o sıralar yalnız bir bizon sapsarı bir çayırlıkta oturmaya karar verdi ve oturdu. Eylüldü. Çok uzaktım. Bundan böyle hep eksik bir şeyler olacaktı. Ben adressizliğin ne demek olduğunu anlıyordum. Araba karla kaplı dağların üzerindeki “dünyanın tepesi” adlı otelin yanından geçti. Anlatamazdım. Bu yüzden kimse anlayamazdı. Anlatmak için yaşamaya çalışmak çok yersizdi. Fotoğraf çekmeye veya yazmaya çalışmak.. her şey boş geldi o an gözüme. Ama yaşıyordum. Ve bu hepsinden önemliydi.

Müge Tanfer ~eylül 08, Montana