ina fadeh

Unutulmuş olanların yüzü dolun aynalardan yansıyor bilinçsizliğime. Ve ben daha bu geceden kaybediyorum yarını, tıpkı bir kelebek misali. Karanlığın seher vakti intiharı, güneşe olan nefret dolu esaretinden… Rüzgar iniltisi, göğün haykırışları, gecenin fısıltısı… Ve yalnızlığın son sabahı… Kostüm giymiş cesetlerin günaydın uğultularında. Bu şizofren dünyaya dönüyorum sırtımı. Gerçekçil hayalinle bir Read more…