İntihar münhalleri ile başladım ben yazarlığa… Gerçekle yüzleş, yerden şemsiye yağar masum yağmur tanesinin üzerine… Acil durumda kırılan cam’bazın öyküsünü ıslıkla anlatmaya yetmez nefes, sigara kül’liyat… Dudaklarını aralamaz sandık’larım konuşmaya başlar, hançerim sırtımla sevişir. Her daim kanar damar…
Bugün arabaya binince kalbim hızlı atmaya başladı, bir heyecan, hıçkırık gibi ağzımdan çıktı çıkıcak, gülümseme yapıyor, o da kaşınmak gibi bişi işte. Sanki zıplamam gerekiyor, nedensiz bir neşe, nedeni belli ama ifade edememek, bu da yazamamak gibi bir şey. Yada çizememek, gerçi çizememek pek bir karanlığa benzer, ama onun resmi Read more…