Şarap

Canım kırgın bu bahar rüzgârına
Hem dalga yankısı yok bu limanda
Bir ses ki denizin kırana isyanından gelir
Ki sade uğultu kaldı kulaklarımıza acı-tan yel
Ki rengi mor değil bu sefer

Sokak sakinlerinin boş şarap şişeleriydi
Bu parkların kaçkınlarından arda kalan anılar
Ve mühür vurulurken anıya her gecenin mumunda
Zaman çeşmesi damlattı gözyaşlarını bir bir…
Tarotun suskun yüzüne, siyah tülüne… ölüme…

Raks ediyor sanmıştı balıkçı, kayan yıldızın endamını
Kaderi kederli bir ışıldaktı son göz kırpışında
Mumun boyu acıdan kısa kalmıştı her seferinde
Bu yüzden kimseler görmemişti gözyaşlarının dindiğini
Zifirî rüyalar buradaydı işte: Sol omzunda…

Yazmıştı şair zorda olsa nice ayrılıklarıda,
Tam imzasını atacakken isyanla kırılmıştı kalem
Öfkenin belirsiz çizgileri kalmıştı
bu anonim ıslıkta

Biliyorum çünkü bir yan sokaktaki lambanın altındaydım…
Şarap içerken duymuştum yankısını…