Mitos

Mitos I
Tanrı ilk dağları yarattı,
Dağlar ormanları,
Ormanlar hayvanları.
Hayvanlar insanları insan yaptı.
“Peki” dedi aklı karışmış siyah saçlı mavi gözlü küçük kız,
Bilmiş bir şekilde,
“Sizi kim yarattı?” dedi Hamam böceğine,
“Biz hep vardık zaten yavrucuğum” dedi Hamam böceği,
“Ama biz de tanrıyı yarattık…” dedi gülümseyerek,
Hayatın bütün sırlarını öğrenen küçük kızın aklı karışmıştı…
“O zaman tanrı bir hamam böceği mi?” diye sordu küçük kız,
ve ekledi,
“Yoksa sen tanrı mısın?”
“Tanrı bu diyarı çoktan bıraktı kaçtı” dedi hamam böceği,
belli ki soruyu geçiştirmek istemişti.
Küçük kızın mavi gözlerinden mavi bir damla damladı yere,
Damla sakızı bitdi yerden.
Koşup kaçmak istedi birden,
ama zaten kaçmak istediği yerdeydi,
Ve hatırladı ki daha önce kaçmıştı zaten.
Gözlerini açmayı tercih etti küçük kız,
Ve anladı o gerçeği…
Hiç insan olmamıştı ki zaten.
Mavi idi ama yinede gözleri,
siyahtı da saçları…
Tanrıydı aslında hamam böceğinin sohbet arkadaşı,
peki ama hamam böceği insan mıydı?…
Ninni ile uyuttular bizi,
Ağlamayalım diye,
Ninni söyledi sonra bazılarımız, ağlayalım diye…
Ağlayalım, açılalım, ve yine rüyalara dalalım diye…

Mitos II
Ağlıyordu kız ve bunu durduramıyordu nedense,
Hıçkırıkları gökgürültüsü gibiydi,
Gözyaşları dünyadaki sellerin nedeniydi,
Hatırlamıştı o ölümleri,
Ama kendi adını hatırlayamıyordu,
O kadar çoktu ki…
Ağlaması durunca yeni bir dünya oluştu,
Herkes ona zaten bir isim koymuştu,
O isimlere insanlar minnettar olmuştu,
Küçük kız bu güçten korkmuştu,
Ve dediki “Artık ağlamayacağım” ve insanlar gaddar oldu…
“Gitmem gerek” dedi hamamböceği,
Küçük kız sordu “Neden peki?”,
“Korkma” dedi, “Geri döneceğim”,
“Başka bir çoçuk çağırdı beni”,
Küçük kız anladı ki yalnız değildi,
Gülümsedi ve insanlar mutlu oldu…
Bunu izleyen kadim bilginler buyurdu ki,
İnsanlar çoçukları üzmesinler,
Onların kalpleri bizim dünyamız dediler,
Ağlarsa bir çoçuk felaketler geri dönecek dediler,
Ve insanlar korktu…
Unutuldu bu yaşananlar,
Öldürüldü çoçuklar,
Küçük kızın mavi gözleri doldu,
Bu kez insanlar unutdu onu,
Ama o sözünü tuttu…

Emrah Emirali
not. bu sefer, sadece paylaşmak istedim… dilerim sevmişsinizdir benim kadar…
Ağabey’im olur Emrah Emirali…