Beethoven bilmem kaçıncı senfonisinin bileklerini kesmekte kemanın arte vuruşlarıyla, kopamıyor telleri kalbimin, yüksek gerilim hattı ve çarpıntısı, intihar eden yağmur damlaları son bakışlarını bana fırlatıveriyorlar, ben toprak… bir de aynalar vardı ki bunu kelimeler ile ifade edemeyeceğim… karanlık, hiçlik, ve getirdiği korku, götürdüğü özgüven mi demeliyim? sanki kimliğinden öte cinsiyeti Read more…
Sevgililer Günü olarak bildiğimiz 14 Şubat, Lupercalia adıyla kutlanırmış Eski Roma dönemi zamanlarında… Bu özel günde erkekler kavanoz içerisinden kağıt çekerlermiş kura usulû, bu kağıtta ise o gece sevişeceği kadının adı yazarmış bütünüyle şans kararınca. Bu seçim sonucu oluşan çiftler gece birlikte vakit geçirirler, sonrasına ise kendi kararları ile adım Read more…
Canım kırgın bu bahar rüzgârına Hem dalga yankısı yok bu limanda Bir ses ki denizin kırana isyanından gelir Ki sade uğultu kaldı kulaklarımıza acı-tan yel Ki rengi mor değil bu sefer Sokak sakinlerinin boş şarap şişeleriydi Bu parkların kaçkınlarından arda kalan anılar Ve mühür vurulurken anıya her gecenin mumunda Zaman Read more…
Bu gece ancak aynadaki yansımamla birliktesin, Rüzgâr esti, yıldız tutunamadı gökten, kaydı bileğine bıçak, kan yağdı dünyaya, kızılı damarlarımıza doldu, kalanı gözlerimizden aktı, ufuk çaldı rengini gözlerden, güneşe battı kalan kırıklarımız, düşlerden… Mum yandı alevindeki dansa, tütsü kıskandı sözleri gözlerden, taklidi şayan oldu dumanı is kadar, benzetti anılardan akan küllere, Read more…
“Kalbimin çıkmaz sokaklarında konuşma yasağı ilan edilmiştir… Suskun gecelerde hasrete inat öpüşme hayallerinin cezası, intihardır…” Gün geçemedi zamanda, üzerime ağardı, Mavi gözyaşlarım duygularıma ağırdı… Ruhumda yankılandı bir sessiz feryâd, Küllerim ve dumanım karaydı… Bitmeye niyeti yok, ne ömür ne acı, Masaldaki peri öldü, kaldı toprakta tacı, Seher geldikçe esti pencereden Read more…
Unutulmuş olanların yüzü dolun aynalardan yansıyor bilinçsizliğime. Ve ben daha bu geceden kaybediyorum yarını, tıpkı bir kelebek misali. Karanlığın seher vakti intiharı, güneşe olan nefret dolu esaretinden… Rüzgar iniltisi, göğün haykırışları, gecenin fısıltısı… Ve yalnızlığın son sabahı… Kostüm giymiş cesetlerin günaydın uğultularında. Bu şizofren dünyaya dönüyorum sırtımı. Gerçekçil hayalinle bir Read more…
Ben ruhumu emanet edip sana, Deniz kenarına rüzgârla fısıldaşmaya gidiyorum. Bir bakarsın, kuzeye doğru eserde, duyumsarsın. Çünki rüzgâr hep gidecek olan olduğunda, kuzeyi gösterdi… Ve o sert eser, hiç geri getirmedi, sen savruldun mu? Peki ya bu kan nerden akıyor? Senden mi? Benden mi? Baksana, zehirli galiba bu deniz, geçeni Read more…